Andermans kinderen corrigeren

Naar aanleiding van een forumpost op zwangerschapspagina even een post hierover. Het gaat er dan om dat iemand anders jou kinderen aanspreekt op iets wat ze niet mogen doen. Dit is voor iedereen weer verschillend want bij de een mag je meer als bij de ander. Ik heb het hier over het aanspreken van het kind en niet een tik geven of straf geven. Bijvoorbeeld: "Nee, Lotje dat mag je niet doen."

Zelf spreek ik kinderen wel aan als ze iets doen wat gevaarlijk is of als ze in mijn spullen lopen te graaien. Doet mama of papa het niet dan moet iemand anders het maar doen. Wel leg ik hierbij rustig de reden uit of zeg ik "doe dat maar niet". Vaak houdt het op maar als ze de hele tijd lopen te gillen bij mijn hond en boos op hem worden omdat hij niet bij ze wil komen leg ik wel uit dat hij het niet van drukte houdt en je rustig moet doen. Komt ie dan nog niet, dan is dat maar pech want als hij niet wilt ga je hem niet forceren.

Als een kind bij jou thuis met schoenen op de bank gaat zeg je er toch ook wat van. Ik bedoel als het thuis bij hun mag oké maar dit is jou bank. Dan zeg je heus wel doe je schoenen uit of geen schoenen op de bank. Dit vind ik ook weer onder respect vallen; respect voor andermans spullen. Dit horen ouders weer bij te brengen; wat thuis misschien mag, mag bij een ander misschien niet en dit kan ook andersom. Je gaat sowieso niet in andermans kasten lopen graaien en spullen eruit halen, of wat dan ook.

Een kind loopt te gooien met stenen op andere mensen.

De ouders zeggen hier niks van en de mensen ergeren zich eraan. Het enige wat ouders zeggen is "ach laat maar het zijn kinderen". Ik ga mijn kleine meid dus echt niet met stenen laten gooien en zeker niet op andere mensen. Dan zeg ik er wat van want stel je voor er gebeuren nare ongelukken. Die ouders blijven daar toch echt verantwoordelijk voor alleen die doen of hun neusbloed.

Ik noemde dus maar een paar kleine voorbeelden, ze kunnen natuurlijk ook veel erger. Maar spreken jullie andermans kinderen hierop aan of denk je mijn zorg niet. Ik zou met dit soort dingen het dus niet erg vinden dat ze mijn kind aanspreken erop. Maar niet omdat ze bijvoorbeeld even aan de tafel leunt om te gaan lopen (mocht ze die leeftijd hebben). Gewoon op dingen die echt niet kunnen etc.